بررسی تأثیرآموزش بهداشت بر آگاهی و نگرش رابطین بهداشتی نسبت به دیابت بارداری در مراکز بهداشتی درمانی مینودشت در سال ۱۳۹۲

مقدمه و هدف: دیابت بارداری شایع ترین عارضه طبی در حاملگی است که برای اولین بار در دوران بارداری شروع یا تشخیص داده می شود و سبب عوارض حاد و مزمن در مادر و نوزاد می شود. در نظام سلامت ایران انتقال پیام های بهداشتی به خانواده ها، از طریق رابطین بهداشتی اجرا می شود. لذا آگاهی رابطین بهداشتی با توجه به نقش اساسی آنان در گسترش آموزش بهداشت از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر آموزش برآگاهی و نگرش رابطین بهداشتی نسبت به دیابت بارداری شهرستان مینودشت در سال1392بود.   مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی است که جامعه پژوهش آن را کلیه رابطین بهداشتی مراکز بهداشتی درمانی شهرستان مینودشت تشکیل دادند که تعداد 61 رابط دارای فعالیت مستمر و مایل به شرکت در مطالعه، به روش سرشماری در پژوهش شرکت داده شدند و به طور تصادفی در دو گروه مورد( 26 نفر )و شاهد( 35 نفر)قرار گرفتند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن با روش اعتبار محتوا و پاپایی آن از طریق آزمون آلفای کرونباخ (88/ 0= α ) تأیید شد. در گروه مورد جهت آموزش از روش نمایش فیلم استفاده شد و گروه شاهد هیچ گونه آموزشی را دریافت نکردند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss18 و آزمون های آماری ویلکاکسون، تی تست، من ویتنی، آزمون همبستگی پیرسون در سطح معنی داری p<0.05 تجزیه و تحلیل شدند .   یافته ها : مقایسه میانگین نمرات آگاهی و نگرش قبل و بعد از مداخله در گروه مورد نشان داد که آگاهی و نگرش گروه مورد بعد از مداخله به صورت معنی داری افزایش یافته است(p<0/05)ولی در گروه شاهد تغییر معنی داری مشاهده نشد(p<0/05). نتایج حاصل از مقایسه دو گروه مورد و شاهد قبل و بعد از مداخله نیز حاکی از افزایش معنی دار میانگین نمره آگاهی و نگرش بعد از آموزش در گروه مورد نسبت به گروه شاهد بود(p<0/05).   بحث و نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه آموزش رابطین بهداشتی باعث افزایش سطح آگاهی و بهبود نوع نگرش آنان نسبت به دیابت بارداری گردید. با توجه به ضرورت آگاهی رابطین در خصوص دیابت بارداری و انتقال اطلاعات به زنان باردار از سوی آنان پیشنهاد می شود برنامه های آموزشی به صورت مداوم برای آنان در نظر گرفته شود.